Право ведения прямых переговоров с соседними странами - Китаем и Ираном - было предоставлено:
A) Оренбургскому генерал-губернатору
B) Западно-сибирскому генерал-губернатору
C) Астраханскому губернатору
D) Туркестанскому генерал-губернатору
E) военному губернатору Семиреченского края
Сұрақ мынадай: Құқықты беру арқылы қытай мен иран мемлекеттерімен тікелей келіссөздер жүргізу өкілеттілігі кімге берілді? Бізге бес нұсқа берілген:
A) Оренбург генерал-губернаторына,
B) Западно-сибирский генерал-губернаторына,
C) Астраханский губернаторына,
D) Туркестанский генерал-губернаторысына,
E) Семиреченскій крайдың военный губернаторына.
Әр нұсқаны жеке қарастырайық:
• A нұсқасы – Оренбург генерал-губернаторы: Оренбург өңірі Ресейдің Орталық және Урал аймақтарына тиесілі. Сол аймақтан шекаралас мемлекеттер – Қытай мен Иран емес.
• B нұсқасы – Западно-сибирский генерал-губернаторы: Бұл аймақ негізінен Сібірдің батысында орналасады, бірақ Қытай мен Иранмен тікелей шекаралас емес.
• C нұсқасы – Астраханский губернаторы: Астрахань – Каспий теңізінің жағалауында, бірақ ірі халықаралық келіссөздер жүргізілетін аймаққа жатпайды.
• D нұсқасы – Туркестанский генерал-губернаторы: Туркестан аймағы солтүстік-шығыстағы шекаралас жерлерімен Қытай мен Иранды қамтитындықтан, осы аймақтың генерал-губернаторы мемлекетаралық тікелей келіссөздер жүргізу өкілеттілігіне ие болған.
• E нұсқасы – Семиреченский крайдың военный губернаторы: Бұл өкілдік әскери басқаруымен шектелген, ал тікелей мемлекетаралық келіссөздер жүргізу – жалпы әкімшілік өкілеттікке жатпайды.
Келісім жүргізу мен сыртқы саясатты ұйымдастыруда жоғарғы әкімшілік органдарға, әсіресе шекаралас аймақтардағы стратегиялық маңызы бар әкімшілік басқарушы тұлғаларға мамандандыру тән болды. Мұнда Туркестанский генерал-губернаторының өкілеттілігі анық, өйткені ол солтүстік-шығыстағы стратегиялық маңызы бар аймақты басқарады.
Қорытындылай келе, дұрыс жауап – D) Туркестанскому генерал-губернатору.
Вопрос исторического характера. Задание спрашивает, кому из указанных государственных деятелей Российской империи было поручено право вести прямые переговоры с Китаем и Ираном. Есть несколько вариантов, но рассмотрим подробно каждый из них.
Вариант A – Оренбургскому генерал-губернатору. Он действительно имел связь с делами, связанными с освоением и управлением границами на юге, но непосредственное ведение переговоров с Китаем и Ираном в официальном порядке не относилось к его компетенции.
Вариант B – Западно-сибирскому генерал-губернатору. Территория, за которую отвечал западно-сибирский генерал-губернатор, не имела прямого контакта с Китаем или Ираном, поэтому этот вариант неверен.
Вариант C – Астраханскому губернатору. Астрахань географически находится у Каспийского моря, что могло быть связано с переговорами с Персией (Ираном) в определённых аспектах, однако право вести переговоры с Китаем (находящимся далеко) не входило в его полномочия.
Вариант D – Туркестанскому генерал-губернатору. Туркестан как административно-территориальная единица Российской империи включал регионы, непосредственно примыкающие к Китаю и отдалённо связанные с Ираном. Именно Туркестанский генерал-губернатор обладал полномочиями, позволяющими проводить переговоры с этими странами на соответствующем государственном уровне.
Вариант E – Военному губернатору Семиреченского края. Эта должность носила характер регионального военного назначения, но полномочия на ведение дипломатических переговоров с иностранными государствами не входили в его компетенцию.
Таким образом, право вести прямые переговоры с соседними странами – Китаем и Ираном – было предоставлено Туркестанскому генерал-губернатору (вариант D).