Ich ______ mich aufstützen, aber ich______ es nicht.
A) wollte, kannte
B) wollte, konnte
C) will, kann
Ich ______ mich aufstützen, aber ich______ es nicht.
A) wollte, kannte
B) wollte, konnte
C) will, kann
Мәселе неміс тіліндегі сөйлемді дұрыс толықтыруды сұрайды: «Ich ______ mich aufstützen, aber ich ______ es nicht». Яғни, «Мен өзімді тірегіме тіркемекшімін, бірақ оны істей алмадым» деген мағынада.
A нұсқасы: «wollte, kannte»
• «wollte» – «қалаған» мағынада, бірақ «kannte» – «білдім» деп аударылады. Бұл жағдайда екінші бөлікте «билемін» деген мағына келмейді, яғни сөйлемнің мағынасы сәйкес келмейді.
B нұсқасы: «wollte, konnte»
• «wollte» – «қалаған» және «konnte» – «астеріп алмадым, істей алмадым» деп аударылады. Яғни, сөйлем: «Мен тірекке тіртеуімді қаладым, бірақ істей алмадым» деген мағына береді, ол сөйлеуде логикаға сәйкес келеді.
C нұсқасы: «will, kann»
• «will» – «қалаймын» және «kann» – «істей аламын» деген мағына береді. Бұл жағдайда екі етістік те қазіргі шақта көрсетіледі, бірақ «но я не могу» (істей алмаймын) деген логикалық айырмашылық жоқ, сондықтан сөйлемнің мағынасы бұзылған.
Дұрыс жауап – B нұсқасы.
Бұндай сөйлемде өткен шақтағы ниетті білдіретін «wollte» және орындалмаған іс-қимылды білдіретін «konnte» қолдану керек. Осылайша, дұрыс жауап: B) wollte, konnte.
Разберём предложение “Ich ______ mich aufstützen, aber ich______ es nicht.” Здесь нужно выбрать правильные формы модальных глаголов в прошедшем времени (Präteritum), так как речь идёт о действии, которое планировалось, но не осуществилось.
Вариант A: “wollte, kannte”
Форма глагола хотят правильно – “wollte” (от wollen), но вторая часть неверна. Глагол können в прошедшем времени имеет форму “konnte”, а не “kannte” (а “kennen” имеет форму “kannte”).
Вариант B: “wollte, konnte”
Обе формы глаголов соответствуют прошедшему времени. Получится: “Ich wollte mich aufstützen, aber ich konnte es nicht.” Это означает: “Я хотел опереться, но не смог.” Такой вариант грамматически и логически верен.
Вариант C: “will, kann”
Этот вариант использует формы настоящего времени. Если бы речь шла о настоящем желании и возможности, его можно было бы употребить. Однако, учитывая типичный контекст подобных упражнений, предполагается использование прошедшего времени для обозначения несостоявшегося намерения.
Таким образом, правильный ответ – вариант B.